Weer even een berichtje uit het verre Bloem

Zondag 8 september

We zijn tenslotte in Afrika, dus daar horen ook de wilde beesten bij. Wild zijn ze hier ver te zoeken in bloem dus stonden we om 10 uur klaar om naar de dierentuin te gaan. Met z’n achten liepen we richting het winkelcentrum, want de dierentuin ligt daarnaast. Nadat we daar even de lunch hadden gehaald liepen we in de richting waarvan wij dachten dat de ingang van de dierentuin was. Natuurlijk was dat de hele verkeerde kant op en na 3 km om lopen hadden we toch eindelijk de ingang gevonden. Voor een paar euro mochten we in de bestwel verlaten dierentuin. Neushoorns, cheeta’s, panters, leeuwen, apen ect. En omdat we de olifant zo miste hebben we die maar even geimproviseerd, gelukkig kon Thomas dit heel goed. Na een hele wandeltocht en een lekkere lunch met frisbee in de zoo gingen we rond 2 uur maar weer eens richting huis. Cindy, Thomas, Floor die wouden niet meer lopen, dus die bestelden een taxi. De die-hards gingen natuurlijk gewoon lopen. Nog even langs het winkelcentrum, nog wat boodschapjes gedaan en een ijsje. Daarna lekker op het balkonnetje gezeten. En heelrijk met zn alleen pasta pesto gegeten, zeker voor herhaling vatbaar!

Maandag 9 september

We moesten er heel vroeg af, want om 10 uur hadden we een afspraak met een verzekerings mevrouwtje. We hebben dus nu een extra verzekering afgesloten, want de nederlandse verzekerings verzekerd alleen voor de state hospitals hier. En die ziekenhuizen zijn hier gratis en in verhouding onhygienisch en ze willen niet dat als er wat gebeurd dat we in die ziekenhuizen komen te liggen. Wij worden als er wat gebeurd naar de private hospitals gebracht. Voor die verzekering moesten we internet bankieren maar dan op de oude manier, dus gewoon met je geld naar de bank. Verder zijn er die dag nog mannetjes geweest voor de lampen en de koelkast. Dus die doen het allemaal nu. Ook hebben ze de wc beneden van het slot gehaald. Natuurlijk moesten er ook nog wat boodschapjes worden gedaan. Cindy, Floor, Anne-Wystke en ik lopen te sjouwen met aan elke hand 5 liter water, komen er 2 dronken duisters. Natuurlijk even mooi gebruik van gemaakt, lekker hun het water laten dragen tot net buiten het winkelcentrum. ’S Avonds lekker bankhangen.

Dinsdag 10 september

Iedereen in ons huis is standaard heel vroeg wakker, dus we zaren al weer lekker vroeg beneden ’s ochtends. Thomas en ik om een uur of half 11 boodschappen doen, komen we na 3 uur en een MacFlurry weer thuis. Met super veel boodschappen, want de koelkast doet het nu, dus we kunnen een voorraadje inslaan. Thuis aangekomen hadden Danique en Redmer al de hele tuin en een groot deel van het huis opgeruimd. Dus toen konden wij de rest doen. Een hele berg afwas en de gehele vloer gedweild. Na snel nog even een doekje door de douche gehaald te hebben nog even lekker met z’n allen op het balkon gezeten.

Woensdag 11 september

Alweer vroeg op naar de universiteit voor een super warm welkom door onze begeleiders en het hoofd van de universiteit die we al eerder hadden ontmoet. Er stonden allemaal lekkere hapjes en broodjes klaar. We hadden net ontbeten, dus met veel moeite hebben we echt ons best gedaan om zo veel mogelijk op te eten. Na een voorstel rondje moesten we met ze op de foto. Eerst een paar keer normaal en daarna een paar keer gek. Vervolgens gingen we met een busje voor 9 personen op pad voor een rondleiding door de stad om te laten zien waar de hospitals zijn, alleen waren we niet met z’n negenen maar met z’n elfen, dus dat was een beetje proppen en heel warm. Eerst gingen we naar het oncology centre (radiotherapie). Dit is echt een super modern en mooi gebouw en maar 10 minuutjes lopen vanaf parkhof. Ze hebben er alleen maar 2 versnellers en een chemotherpie afdeling. Dit is dan ook een prive kliniek en dus voor de rijkere mensen. Hup, weer in de bus en op naar de Universitas voor de radiologie mensen. Dit is een ‘gratis ziekenhuis’, dus alles is een stuk minder dan in een ziekenhuis van nederland. Ze hebben hier ook nog redelijk oude apparatuur. Ook is het heel ver lopen vanaf Parkhof, dus de 4 RD’ers moeten op de fiets. Na de rondleiding gingen we naar Department of Health, dit hoort ook bij de Universitas maar zit ergens anders in de stad. Er zit een radiologie gedeelte en een radiotherpaie gedeelte. De radiologie is schokkend oud en vervallen. De radiotherpie is wel redelijk maar je kan wel zien dat het gratis is en dat het gefinancieerd word door het weinige belastinggeld dat de regering binnen krijgt. Na alle ziekenhuizen te hebben bekeken werden we weer terug gebracht naar de universiteit. ’S Middags naar het winkelcentrum voor werk kleding, wat niet heel makkelijk te vinden was. Uiteindelijk toch een navy pantalon (15 euro) gevonden en een paar witte t-shirtjes. Ook de 4 fietsen werden even gemaakt. Terug op de fiets was echt het meest enge wat ik in zuid-afrika heb gedaan tot nu toe. Er zijn hier voor de duidelijkheid GEEN fietspaden en op de stoep kun je niet want dat ligt vol met glas. Dus je moet op de weg fietsen (aan de linker kant wat heel onnatuurlijk voelt) met erg snel rijdende auto’s. We snappen nu ook waarom we hier niemand op een fiets zien. Maar omdat het RD ziekenhuis niet op loopafstand is moeten de ze wel. Thuis heerlijk met z’n achten aardappels met worstjes en spersieboontjes/worteltjes gegeten en vroeg op bed, want volgende dag begint het zware leven. Eerste dag stage.

Donderdag 12 september

6 uur wekker, binnen 5 minuten douchen want anders is het water koud voor de anderen. Naar beneden een tosti voor iedereen in elkaar flansen en thee zetten. Na een zwaar ontbijt om 7 uur de deur uit en Cindy en ik op naar het Department of Health. Thomas, Redmer, Danique en Floor op de fiets richting Universitas en Anne-Wytske en Chris naar de prive kliniek. Na 20 minuutjes lopen waren Cindy en ik waar we moesten zijn. Eesrt moesten we wat formulieren ondertekenen en kregen we ons werkjasje. Daarna een uitgebreide voorstel ronde en rondleiding. Redelijk oude apparatuur, niet mooi afgewerkt, bakjes halve van jerrycans ect. In de words (kamers waar de patiënten liggen) hangt een heel naar luchtje. Je kan echt merken dar het een ‘gratis ziekenhuis is’ . Bijna alle medewerkers zijn blank en bijna alle patiënten zijn donker. Ik heb vandaag op de Brachytherapy (inwendige bestraling), Orthovolt (huidkankerbestraling) en de CT gestaan. Het was allemaal heel indrukwekkend. Op de Brachytherapie hebben we heel veel cervix (Baarmoederhals) kanker patiënten. De arts brengt dan inwendig dingen in en daana sluiten wij een apparaat aan met radioactieve stof die dan in die dingen gaat zitten, zodat het doelgebied inwendig bestraald kan worden. Het nare is dat je gewoon de tumor kan zien zitten als de arts die dingen inbrengt. Vandaag hele toffe dingen gezien, maar ook wel echt hele schokkende dingen. Vrouw met nog maar 1 oog. Man die niet meer kon praten, omdat hij een grote tumor in z’n hals heeft en door een buisje moet ademen. Heel jong meisje die nooit zal kunnen lopen omdat ze iets met haar spieren heeft en haar hele heup er moest worden uitgehaald. Ze vond het zo eng, dat ze constant lag te huilen. We konden haar ook niet geruststellen want ze sprak geen woord afrikaans of engels. Het personeel praat onderling Zuid-Afrikaans met elkaar. Dit is niet te verstaan, omdat ze heel snel met elkaar praten. Maar als ze rustig praten, bijvoorbeeld tegen een patiënt dan kun je sommige woorden wel verstaan en soms ook wel volgens waar het over gaat. Maar het grooste deel van de keren niet. De patiënten praten hier of vaak wel Zuid-Afrikaans of engels, maar sommige patiënten allebei niet. Die spreken een of anders moeilijk afrikaans taaltje. Dan slaat het personeel de uitleg gewoon over en gaan ze verder met gebarentaal. Het was vandaag heel leuk, alleen ben echt super gesloopt. Ik heb nog niet veel mogen doen, het was meer kijken, maar door het concentreren op de infomatie in het engels, wat soms niet al te goed te volgen was, was ik om 4 uur echt gesloopt. Morgen ruilen Cindy en ik. Een hele dag op de versnellers (patiënten daadwerkelijk bestralen). Omdat we geen zin hadden om eerst nog boodschappen te halen en dan nog te koken, maar met Huize Sjors uit eten geweest en boodschapjes gedaan voor morgen. Nu even bijkomen van deze indrukwekkende dag en straks lekker op bedje. Morgen gaat de wekker weer om 6 uur.

Kus,

Irish